De tweede architect in onze reeks ‘Inspirational Achitects’ die we je graag voorstellen is de Spanjaard Santiago Calatrava. Hij werd geboren in 1951 in het zonnige Valencia, ontdekte zijn passie op unieke manier. Hij vond namelijk een klein boekje met vol met prachtig kleurgebruik in een kantoorboekhandel in zijn geboortestad. Dit ene boek over Corbusiers, een gekende Franse architect, dat ertoe diende de artistieke aspecten van zijn werken naar voren te brengen, zou een zeer duurzame factor blijven in Calatrava’s toekomstige werken. Wij, het PureDeluxe team, geven je een inkijk in de internationale maar vooral indrukwekkende carrière die deze artiest al achter de rug heeft. Lees zeker verder en wordt aangenaam verrast door Calatrava’s prachtige ontwerpen.
Hoe het allemaal begon voor Santiago Calatrava
Waar het voor sommigen onder ons moeilijker is om een specifieke richting uit te gaan, leek het voor Calatrava duidelijk. Gezien zijn gewortelde affiniteit voor kunst en esthetiek, volgde hij teken -en schilderlessen, schreef hij zich later in aan de Escula Técnica Superior de Arcquitectura, waar hij afstudeerde als architect en stedenbouw. Zijn passie voor wiskunde bracht hem naar Zurich, Zwitserland, waar hij uiteindelijk in 1979 als arts in civiele techniek afstudeerde.
Tijdens de 14 jaar die hij spendeerde aan studeren, ontwikkelde Calatrava een duidelijk idee en een eigen architecturale stijl. Sinds dien heeft Calatrava de wereld rondgereisd en zijn stempel gedrukt op verscheidene plaatsen, in de vorm van een prachtige, nauwkeurig uitgedachte bouwwerken.
The World Trade Center
Dit is exact wat hem dreef achter het ontwerp van The World Trade Center, dat wat weg heeft van een vogel. De bouw begon in 2003 en was volledig af in 2016. Hierbij gebruikte Calatrava materialen zoals glas, staal, beton, steen en bovenal licht. Het licht dat door het glazen dak heen schijnt, is een key-element en zou metaforisch licht moeten schijnen op een van de somberste momenten uit de Amerikaanse geschiedenis, 9/11. Buiten deze symbolische doeleinde van dit project dat maar liefst 4 miljard dollar kostte, is de gehele structuur ook nog eens efficiënt. Het lost namelijk de problemen op die zich gevormd hebben binnen het transportsysteem van Manhattan.
Turning Torso – Malmo Zweden
“Architectuur hangt af van de ledematen van de mens”-Michelangelo
Dit zinnetje werd gevormd door de bekende kunstenaar, Michelangelo. Calatrava is het hier mee eens en stelt dat het menselijke lichaam een middel tot expressie is en zeer belangrijk is binnen het creatie-proces.
Calatrava hanteert deze methode van expressie tijdens het ontwerpen van de Turning Torso toren, terug te vinden in Malmö. Men werkte vanaf 1999 tot en met 2004 aan deze toren van 190 meter hoog en een twist van weliswaar 90° van grond naar de top toe. Om je een idee te geven hoe spectaculair en groot deze toren is, overlopen we de structuur. De negen blokken zijn elk opgedeeld in vijf verdiepingen. Per verdieping is er plaats om tot wel vijf appartementen te vestigen. Alle blokken onderling zijn verbonden en ondersteund door een structuur van liften en trappen.
De naam van de toren zegt duidelijk op wat het ontwerp is gebaseerd, een sculptuur van een mannelijk torso in beweging. Calatrava interesseert zich sterk aan sculptuur of beeldhouwkunst. Hij is het dan ook eens met Picasso die de connectie tussen de twee kunstvormen als volgt beschrijft:
“Architectuur en beeldhouwkunst zijn twee rivieren waarin hetzelfde water stroomt.”-Picasso
Ciutat de les Arts i les Ciències – Valencia, Spanje
Natuurlijk kreeg Calatrava de kans om in zijn eigen stad, Valencia, zijn stempel te drukken op het landschap. En dat deed hij met onder andere het meesterlijke ontwerp, dat vandaag dienstdoet als enerzijds Centrum voor Kunst en Wetenschap en anderzijds als een Opera.
Dit project bestaat uit verschillende onderdelen, namelijk een elliptisch gevormd gebouw, waar je een planetarium en het IMAX-theater terug kan vinden en beschermd wordt door een beweegbare halfopen koepel. Daarnaast is er een gigantisch wetenschappelijk museum met een afwerking van asymmetrische structuur, met lichtinval als key-element. Ten slotte, ten westen van het museum, ligt een 75 meter hoog gebouw dat de operazalen herbergt. In totaal kan je hier 4 verschillende zalen terugvinden, sommige voor maximum 400 personen, andere voor meer dan duizend opera fanaten.
Calatrava koos ervoor om tussen en rond de verschillende gebouwen ondiepe azuurblauwe waterbassins in te graven. De combinatie van wit gekleurde gebouwen, azuurblauw water, en een prachtig blauwe Valenciaanse lucht, geeft je een exotisch gevoel.
Calatrava noemt dit project dat meer dan tien jaar in beslag nam, het analoog aan monumentale sculptuur.
Puente Del Alamillo – Sevilla, Spanje
Volgens Calatrava is de belangrijkste taak van een architect de buitenwijken van een stad in aanmerking te nemen. De infrastructuur zoals bijvoorbeeld bruggen in deze omgevingen, wordt gezien als puur functioneel, terwijl ze evengoed voor een heel positieve repercussie kan zorgen.
Dit laatste ontwerp, de Alamilobrug, is gebouwd ter gelegenheid van de Expo ’92. Deze brug van meer dan 200 meter lang, hangt over de Meandro San Jeronimo, een vertakking van de Guadalquivir. Wat deze brug zo verbazingwekkend maakt is de pyloon van 142 meter hoog, met een helling van 58°. Enkel de dertien kabels zijn voldoende gezien het gewicht van de met cement gevulde pyloon wordt gecompenseerd met het gewicht van het twee-rijstroken bevattende dek. Een ideale plek voor sunset-lovers.
Dit laatste project toont nog maar eens dat Calatrava zijn plaats zeker en vast verdient binnen de opmerkelijke lijst van 20e -eeuwse inpirational architects. Zijn benadering, net zoals zijn grote voorbeelden, waaronder de meesten Catalaanse artiesten zijn, gaat een stap verder dan het oplossen van technische dilemma’s en aan gewoonlijke krachtsberekening doen met behulp van wiskunde wetenschappen. Emotie en kunst zijn de elementen die hem een groots artiest maken.
Ten slotte, ziet Calatrava het filantropisch karakter als de betekenis van de functie in architectuur. Het is de liefde van de architect die een daadwerkelijke schoonheid creëert door elk detail in beeld te brengen. Deze schoonheid wordt waargenomen dankzij een intelligentie, gepaard gaande met emotie. Architectuur is wat ruïnes mooi maakt, het meest abstracte van alle kunsten.
Nog benieuwd naar onze opener van deze reeks ‘Inspirational Architects over de Belgische Victor Horta: lees hier het artikel!
